De Haagse School

Met de schilders van de Haagse School beschikte Nederland voor het eerst sinds het einde van de 17de eeuw weer over kunstenaars die zich ook internationaal met hun beste tijdgenoten konden meten. Zij hadden kennis genomen van de moderne landschapsschilderkunst in Frankrijk en van het belang van buiten werken, maar hadden ook al snel hun eigen vorm gevonden. Zij ontdekten niet alleen de schoonheid van de voor Nederland zo karakteristieke grijze lucht, maar schilderden ook menig nieuw motief- een strak aangelegde polder, een windmolen, het beeld van een verlaten strand. Aan zulk werk is goed te zien hoe kunstenaars ons leren kijken, of beter; hoe kunstenaars iets zichtbaar kunnen maken dat vervolgens door iedereen wordt gezien. De schilders van de Gouden Eeuw hebben vrijwel nooit een molen geschilderd, of schelpenvissers, of rechte slootjes in de polder. De schilders van de Haagse school deden dat juist wel, en zij hebben dat zo goed gedaan, dat hun beeld inmiddels een cliché geworden is.