De Collectie Verrijkt
Zaal 19
Romantiek, maar niet teveel
Geen revolutie in de 19de-eeuwse kunst heeft zo'n effect op de latere kunstproductie en kunstwaardering gehad als de romantische beweging. Nooit eerder was de kwaliteit van het kunstwerk zo nadrukkelijk in de individuele expressie in plaats van de geslaagde nabootsing gezocht, en nooit eerder was het karakteristieke zo boven het ideale gesteld. In Nederland werd op deze Europese ontwikkeling aanvankelijk nogal koel gereageerd, en wat hier romantisch heet, is dan ook zelden meer dan een nostalgische reprise van de Gouden Eeuw. Ook de Nederlandse verzamelaars en museumdirecteuren hebben weinig of geen belangstelling getoond voor de grote buitenlandse romantici: een Delacroix van betekenis is in Nederland niet te vinden, laat staan een Turner of een Friedrich. Het duurde even voordat de Nederlandse schilders begrepen dat zij niet zozeer naar de 17de-eeuwse schilderijen van Hobbema of Ruisdael moesten kijken, maar naar de natuur zelf, zoals ook hun grote voorgangers hadden gedaan. Alleen de jong overleden Wouter van Troostwijk had dat onmiddelijk begrepen en schilderde buiten wat hij zag.
