Zaal 15

Zo goed als antiek

De Italianen waren trots op hun 16de-eeuwse bronssculpturen, en meenden dat zij niet onderdeden voor het beste dat uit de klassieke oudheid was bewaard. Dat klopte, want menige beeldhouwer probeerde met succes de antieke sculpturen zoals die destijds werden opgegraven na te volgen en te overtreffen. Vooral de kleine werken in brons waren toen bij de verzamelaars geliefd. Het formaat was prettig en nodigde uit tot beschouwing op de hand, terwijl de particuliere besmetting maakte dat het repertoire zowel vernieuwend als vrijmoedig kon zijn. Van prachtige naakten tot vrolijke obsceniteiten: thuis kon veel wat in de openbare ruimte destijds nog onmogelijk was geweest. In musea zijn die mooie kleine sculpturen berucht moeilijk te tonen. Ook een bescheiden selectie vermoeit al gauw, en de noodzakelijke opstelling in vitrines past eigenlijk niet bij de aard van deze kunstvorm, die bij wijze van spreken om aanraking vraagt. Door hier nu slechts een paar van de beste stukken te tonen, is in elk geval geprobeerd de mogelijkheid van geconcentreerde beschouwing te bieden.