Rijksmuseum Twenthe

Het is nooit stil in een museum. Zelfs niet als je de enige bezoeker bent. Wie goed luistert, merkt dat ook kunstwerken met elkaar in gesprek gaan. Dat gebeurt ook hier. De een in zwart-wit, de ander in dreigende, donkere kleuren. De een uit 2014, de ander uit 1804.

Gerard van Nijmegens Landschap in de storm uit 1804 toont een bergachtig landschap met waterval en een stadje in de verte. De beide figuurtjes en de hond houden zich met moeite staande, bomen buigen door in de wind en de diep-donkere, spectaculaire lucht zorgt voor een dreigende atmosfeer. Deze dreigende storm zien we terug bij Nour-Eddine Jarram. Bij Jarram bestaat een grote drang naar het afbeelden van de wereld. Dit leidde hem naar de schilderijen van de Nederlandse 17de eeuw – een inspiratiebron die ook in het werk van Van Nijmegen een belangrijke rol speelt. Deze schilderijen hielpen Jarram om de figuratie toe te laten in zijn werk. Jarram ‘leent’ motieven, zoals hij het zelf zegt. ‘Om iets eigen te maken wat niet van jou is.’