Stil staan

Daarom vroegen wij in onze laatste nieuwsbrief aan alle leden welk kunstwerk juist nu bij hen in de herinnering komt. Een beeld dat ooit raakte door schoonheid of een associatie met een voor ons belangrijke plek of gebeurtenis. Vele prachtige reacties kwamen al binnen. Zo snel als mogelijk zullen wij die reacties met u op de site delen.

In mijn hoofd duikt een aquarel van Dürer op, een afbeelding van een stukje gras, gemaakt in 1503. Een aquarel die alleen gemaakt kon worden door stil te staan bij iets heel gewoons waar je in het gewone leven langs loopt. Al lopend is het niet meer dan groen. Maar sta je stil, kijk je goed, dan zie je de schoonheid van al dat groen.

Deze aquarel zie ik vaak terug als ik in de tuin werk. Elk blaadje of grasje, zelf geplant of als onkruid opgekomen, zie ik dan staan en van elk blaadje of grasje kan ik genieten omdat het op zich zelf staand zo bijzonder is. Zo wordt ook de kleinste tuin groot en biedt ook de kleinste tuin de grootst mogelijke ruimte om te genieten, en stemmen al die kleine wonderen tot nadenken.

Dat juist deze aquarel nu bij mij opkomt begrijp ik. Omdat deze tijd, waarin van ons allemaal een pas op de plaats gevraagd wordt, ook veel moois kan brengen. Door niet te hollen, maar stil te staan, en zo de kans te krijgen veel te zien waar wij anders aan voorbij lopen.