Van ons allemaal sinds 1958

Dit poppenhuis is een schaalmodel van een 18de-eeuwse patriciërswoning. Zulke kostbare pronkstukken waren niet bedoeld om mee te spelen, maar om je eindeloos aan te vergapen. Alle duizend voorwerpen in het interieur zijn met grote precisie nagemaakt: van de linnenpers op zolder tot een boek in de 'dokterskamer' dat 21 handgeschreven recepten bevat. De kamers zijn losse compartimenten die rusten op de planken van een kabinet. Het geheel wordt afgesloten door twee paar deuren: een buitengevel voor het poppenhuis en daadwerkelijke kastdeuren. Zo kon dit ‘poppeconstkabinet’ op spectaculaire wijze onthuld worden. In dit geval door Sara Ploos van Amstel-Rothé, de rijke Amsterdamse koopmansvrouw die het in 1743 liet maken door twee poppenhuizen die ze datzelfde jaar had gekocht samen te voegen.

Waarom gesteund

Poppenhuizen van deze kwaliteit en grootte zijn op één hand te tellen. Slechts weinig liefhebbers konden zich zoiets veroorloven, en de mode ervoor duurde kort. De kans om een exemplaar te verwerven, zoals het Frans Hals Museum in 1958 kreeg, is dus heel zeldzaam. Daarbij was de hulp van de Vereniging Rembrandt geboden, want voor de aankoopprijs kon je toen ook een villa op ware grootte kopen.