Beschrijving

Filigraanglas is de benaming voor glas met ingesmolten witte draden. Bij deze techniek, die vanaf 1527 door Venetiaanse glasblazers uit Murano is toegepast, wordt gebruikgemaakt van rechte en spiraalvormig gewonden draden of combinaties daarvan. Tot in de 18e eeuw hebben glasblazers in Murano op ongekend hoog niveau filigraanglas vervaardigd. De kostbare glazen werden over heel Europa verhandeld en het Kunstmuseum Den Haag beschikt over een aantal prachtige exemplaren uit die tijd.

Halverwege de 19e eeuw pakken glasblazers, geïnspireerd geraakt door oude voorbeelden, de techniek weer op. Ze gaan dan ook gekleurde draden verwerken. In de tweede helft van de 20e eeuw is de filigraantechniek wederom veel toegepast. De techniek van filigraanglas is uiterst geraffineerd. De Venetiaanse glasblazers beheersen de verfijnde techniek van het blazen en vormen van glas, waarbij de spiralen platter worden en de draadjes elkaar bijna lijken te raken. Er ontstaan op die manier virtuoze objecten. De meest moeilijke techniek van het filigraanglas is de zogenaamde vetro a reticello-techniek, in het Nederlands netglas-techniek genoemd, die alleen is Venetië is toegepast. Hierbij zijn twee lagen met tegengesteld draaiende glasdraden kruislings op elkaar gesmolten. Omdat beide glaslagen door de opgesmolten draden wat geribbeld zijn, worden bij de samensmelting kleine luchtbelletjes 'gevangen'.