Van ons allemaal sinds 2022

Dit barokke ‘zelfportret’ als vaandeldrager markeert een belangrijk punt in Rembrandts carrière. Nadat hij enkele jaren had gewerkt voor de kunsthandelaar Hendrick Uylenburgh, vestigde hij zich rond 1636 als zelfstandig kunstenaar. De vaandeldrager fungeerde vermoedelijk als een soort staalkaart, waarin Rembrandts zijn vakmanschap tentoonspreidde voor zijn clientèle. Het is een technisch huzarenstuk, uitgevoerd in een beperkt palet van overwegend groene en bruine tinten. Daarmee wist Rembrandt de vaandrig zo levensecht te schilderen, dat diens arm bijna uit het beeld lijkt te steken.

Waarom gesteund

De vaandeldrager is van groot belang voor het verhaal van Rembrandts artistieke ontwikkeling, dat in Nederland door acht musea samen wordt verteld. Zo kan men het prille begin van Rembrandts carrière zien in Museum De Lakenhal en is het einde van zijn carrière sterk vertegenwoordigd in het Mauritshuis. Het Rijksmuseum beheert de grootste Rembrandt-collectie in Nederland: bijna alle fasen van Rembrandts schildercarrière zijn daarin aanwezig. Tussen de andere beeldbepalende Rembrandts in het Rijksmuseum, vroege én late, fungeert De vaandeldrager als een onmisbaar sleutelstuk.

Met dank aan

Aangekocht door de Staat der Nederlanden met steun van de Vereniging Rembrandt (mede dankzij haar Stortenbeker Fonds, A.M. Roeters van Lennep Fonds, Nationaal Fonds Kunstbezit, Nationaal Fonds 1930, Acquoy-Nairac Fonds, Mevrouw dr. E. Frederiks Fonds, Mevrouw J.J. den Boer-den Herder Fonds, Cleyndert Fonds, Van Rijn Fonds, Saskia Fonds, Fonds voor Klassieke Beeldende Kunst, Themafonds 17de-eeuwse schilderkunst, Warning-Meijaard Fonds, Daan Cevat Fonds, de jaarlijkse bijdrage van het Prins Bernhard Cultuurfonds en extra schenkingen van leden), het Rijksmuseum Fonds (Hans & Hedy de Klerk, Conrad Whelan 42 Fund, Anita Nijboer Fonds, de International Circle en overige schenkers) en de VriendenLoterij