Van ons allemaal sinds 1883

Deze tekening illustreert op prachtige wijze Rembrandts fenomenale opmerkingsgave. Hoofdpersoon is de staande jongen die in zijn broekzak graaft naar zijn laatste muntje, waarmee hij een pannenkoek gaat kopen. Om helemaal op de bodem te kunnen komen moet hij zijn knie buigen, zijn mond staat een beetje open van inspanning. Mooi geobserveerd is ook het ventje dat zich tussen de koekenbakster en de staande jongen bevindt. Hij heeft een te grote hap uit zijn koek genomen en probeert de brok weg te werken. Met de trefzekerheid van een cartoonist heeft Rembrandt hem in een paar lijntjes volmaakt gekarakteriseerd.

Waarom gesteund

Dit blad maakte ooit deel uit van de befaamde tekeningencollectie van Jacob de Vos. De veiling van die collectie in 1883 was de directe aanleiding voor de oprichting van de Vereniging Rembrandt. De leden van het Amsterdamse kunstgezelschap Arte et Amicitia (niet te verwarren met de kunstenaarsvereniging Arti et Amicitiae) besloten geld in te zamelen om in ieder geval een deel van deze collectie voor Nederland te behouden. Met de regering werd afgesproken dat zij zouden bieden op de voor het Rijksprentenkabinet meest gewenste bladen en dat de gekochte bladen later zonder winst aan de overheid zouden worden doorverkocht. Ook werd besloten dat deze constructie niet eenmalig zou blijven, maar zou leiden tot een duurzame voorziening ten dienste van het Nederlands openbaar kunstbezit. Dit leidde tot de oprichting van een vereniging die als koper op zou treden, 'overal waar het gevaar zou dreigen dat kunstwerken van belang anders het land zouden uitgaan, met de bedoeling die kunstwerken; hetzij aan het Rijk of aan de gemeenten, corporatiën enz. weer over te doen.' Als naam koos men 'Rembrandt'.