Geef uw liefde voor kunst door

'Het is een beetje uit de hand gelopen,’ zeggen ze zelf. Wat ooit begon als het huis verfraaien is uitgegroeid tot een passie voor verzamelen. Aanvankelijk kochten ze vooral brons, later ook keramiek, marmer en glas. Inmiddels staat er zoveel dat het bij elke nieuwe aankoop passen en meten is – van de schoonmaakster is inmiddels afscheid genomen omdat zij moeilijk kon manoeuvreren tussen al die kunstwerken. ‘Mijn broer zegt wel eens: houd ermee op. Maar ja, dat kan ik niet’, zegt Kees. Af en toe iets verkopen is ook geen optie. ‘Als ik thuiskom van vakantie, ga ik altijd even zitten aan de tafel, en dan kijk ik om me heen, naar alle mooie dingen die we samen hebben verzameld. Achter elk kunstwerk zit een verhaal. Daar staat een beeld dat we gekocht hebben van een legaat van een tante. Zo’n uitgave konden we onszelf toen niet permitteren. Het ontroert me iedere keer weer als ik ernaar kijk. Die torso is het eerste kunstwerk dat we samen kochten. En in de hal staat een beeld van Jos Vreeswijk, voor ons gemaakt toen we 25 jaar bij elkaar waren.’

Kees en Ton zijn cultuurliefhebbers in de breedste zin van het woord. Ze houden van muziek en theater, maar de beeldende kunsten hebben bij hen wel een heel speciale plek. Beelden aan Zee behoort tot hun favoriete musea, Singer Laren, het Stedelijk in Amsterdam, en natuurlijk het Kröller-Müller Museum, dat elk jaar wel twee keer wordt bezocht. Over de Vereniging Rembrandt hadden ze al veel gehoord en gelezen voordat ze hun sluimerende ideeën over lid worden omzetten in een lidmaatschap. Zij kunnen zich goed vinden in de doelstelling van de Vereniging Rembrandt, die kunstaankopen voor musea in heel Nederland steunt, en daarnaast bijdraagt aan restauraties en wetenschappelijk onderzoek voor musea.

Rond de tijd dat zij lid werden, waren Kees en Ton ook bezig met een heroriëntatie op hun nalatenschap. Gezien hun liefde voor kunst voelde het voor hen als een logische stap om de Vereniging Rembrandt in hun testament op te nemen. ‘We hebben geen kinderen, en weinig familie,’ zegt Ton. ‘Dat wij voor een goed doel kozen komt voort uit dankbaarheid,’ vult Kees aan. We kunnen en mogen terugkijken op een goed leven. We zijn blij dat wij Nederlander zijn en dat wij ons in vrijheid hebben kunnen ontwikkelen tot wie wij zijn geworden. In een land met een rijke geschiedenis en een brede cultuur. Beeldende kunst verrijkt het leven, is onze ervaring. En de kunst in onze gezamenlijke collecties moet doorgegeven en behouden worden.'

Kees en Ton bespraken hun voornemen met de Vereniging Rembrandt. Tijdens dat gesprek kwam de mogelijkheid van het instellen van een Fonds op Naam op tafel. Daarmee kan op een heel persoonlijke manier worden bijgedragen, want de naam en doelstelling van zo’n fonds worden in overleg met de Vereniging Rembrandt door de schenkers zelf gekozen. Die gedachte sprak hen aan, en daarom hebben Kees en Ton laten vastleggen dat met hun nalatenschap een Fonds op Naam met hun beider namen zal worden ingesteld. Dit fonds zal worden gebruikt om musea te helpen met aankopen op het gebied van glas en beeldhouwkunst. Dat er geen erfbelasting verschuldigd is, zodat de nalatenschap geheel ten goede komt aan het gekozen doel was voor hen een bijkomend voordeel.

‘Het opnemen van de Vereniging Rembrandt in ons testament geeft ons het gevoel dat we iets terug kunnen geven aan Nederland en iets kunnen nalaten aan volgende generaties. Het voelt goed als je een bijdrage levert aan dat wat je na aan het hart ligt,’ zeggen Kees en Ton daarover. ‘Kunst heeft ons leven verrijkt. Door de Vereniging Rembrandt te betrekken in je nalatenschap, geef je anderen de gelegenheid dat ook te ervaren. In persoon eindeloos voortleven gaat niet, maar zelf een mogelijkheid scheppen en een kans benutten om door te geven wat jou geraakt en bekoord heeft, dat kan wel.’